20-5-030 Fizjoterapia po endoprotezoplastyce stawu biodrowego – analiza postępowania - W. Kuliński et al

Wstęp. Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych (ChZSB) stanowi poważny problem kliniczny i społeczny, została uznana za chorobę cywilizacyjną. Jest chorobą przewlekłą, niszczącą chrząstkę stawową, której objawy narastają powoli, w konsekwencji doprowadzając do znacznego ograniczenia ruchomości stawu biodrowego i wywołując silne dolegliwości bólowe. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe to jedno z głównych wskazań do wykonania zabiegu endoprotezoplastyki.
Cel pracy. Ocena wpływu endoprotezoplastyki stawu biodrowego oraz prowadzonej fizjoterapii na funkcjonowanie pacjentów.
Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone wśród 30 chorych po zabiegu endoprotezoplastyki w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach w 2019 roku. Kwestionariusz ankiety WOMAC został wypełniany przez pacjentów dwukrotnie – przed i po leczeniu usprawniającym.
Wyniki. U wszystkich pacjentów nastąpiła znaczna poprawa sprawności fizycznej oraz ustąpienie odczuwalnego bólu podczas wykonywania codziennych czynności.
Wnioski. Zastosowanie endoprotezoplastyki oraz kompleksowego usprawniania wpłynęło na poprawę zakresów ruchomości stawów biodrowych u chorych, co przyczyniło się do poprawy chodu, zdolności funkcjonowania, zwiększyło sprawność fizyczną oraz znacząco polepszyło jakość życia.