06-1-001 Realloplastyka stawu kolanowego w świetle wskazań i badań nad stabilnością protezy – J. Kubacki et al
Cena regularna:
towar niedostępny
dodaj do przechowalni
Opis
Janusz Kubacki, Mirosław Kokosz, Krystyna Kwaśna – Realloplasty of the knee according to the inications and researches on prosthesis stability. Fizjoterapia Polska 2006; 6(1); 1-6
Terminowi reolloplastyka odpowiada proces chirurgicznego przeklejenia protezy — usunięcia i ponownego wszczepienia nowej protezy. Należy rozróżnić rewizję stawu po alloplastyce, od realloplastyki. Rewizja i realloplastyka nawzajem się uzupełniają. Zabieg rewizji kończyć się może usunięciem protezy, czy jej części i wszczepieniem nowej protezy. Na podstawie obserwacji własnych, przeglądu piśmiennictwa, omówiono zagadnienia rewizji po alloplastyce stawu kolanowego i realloplastykę. Celem pracy jest przedstawienie niepowodzeń, powikłań oraz podanie wskazań do realloplastyki. Oceniono, że największym zagrożeniem dla stabilności komponent protezy, jest cement kostny. W związku z tym zalecenia idą w kierunku stosowania implantów bezcementowych i badań nad wykorzystaniem kompozytów bioaktywnych, które wpływają na stabilność protezy. W nowej sytuacji po rewizji, po realloplastyce, nieodzowne jest specjalistyczne usprawnianie pacjenta biorąc pod uwagę wszystkie przebyte powikłania i niepowodzenia, które wpływają na ułożenie programu rehabilitacyjnego i jego kontynuację. Niezbędna jest ścisła współpraca z ortopedą, który powinien zapoznać fizjoterapeutę ze wszystkimi odchyleniami wynikającymi z obecnej sytuacji — po operacji.
